3 Temmuz 2009 Cuma

Yerli Plaka

Kamyonet kasasına oturunca kendimi bir anda herkese sempatik görünüyormuşum gibi hissediyorum, garip. Sürekli arkadaki aracın sürücüsüne doğru işaret parmağımı sallayıp gülerek "Uan ne şerefsiz adamsın" diyesim geliyor; kafamdaki tasavvura göre onun da bu hareketime karşılık olarak "Ihıhıhıhı" diye bıyık altından gülmesi, olmadı camdan kafasını uzatıp "Sağa çek lan kerata" dedikten sonra "Seni bize götüreyim mi, sen bizim çocuğumuz ol" falan demesi gerekiyor.

Mesafe çok yakın, samimiyete müsait gibi, bilemiyorum; kafam karışık.

Hiç yorum yok: