Muz Orta

Şu kısa ömrümde öğrendim ki (bakınız hayattan nasıl da ders alıyorum, sömürüyorum hayatı adeta, umarsızca) uçlarda yaşamak en güzeli. Şimdi beni yalnış anlama, hadi hepimiz adrenalin komasına girelim demiyorum, bu değil çünkü uçlarda yaşamak. Biliyorsun ki boklu değnek metaforunun da öngördüğü gibi iki uç var her zaman. Müthiş sakin bir ömür geçirmek de pek tabiki bir uçtur. Nasıl ki her gününü bir insanın ömür boyu yapacağı aktiviteleri bir kerede yaparak geçiren tipler var; ölüm döşeğinde hayatı gözlerinin önünden kısa film şeridi, hatta reklam kuşağı olarak geçecek insanlar da var. Her ikisi de tercihim.

Ben kendimi bildim bileli orta yola baş koydum. Tavsiye etmiyorum, aklında bulunsun. Söz gümüş, sükut altın, cehalet mutluluktur. Bu basit kura göre yaşadığın vakit sırtın yere gelmez. Ama gel gör ki ortada durmak bilmektir. Ortada olan insan görür, hem kendinden aşağıdakilerin hem de kendinden yukarıdakilerin farkındadır. Ama ne aşağıdakilere yardım edebilecek durumdadır, ne de yukarıya bakmaktan tutulan boynunu iyileştirebilecek durumda. İstekleri sınırları aşmakla aşmamak arasındadır, çünkü erişilebilecek şeylerin farkında ama erişemeyeceğinin de bilincindedir. Mide özsuyu salgılamayı bile unutan insan Analog Controller sevdasına kapılamaz, çünkü büyük ihtimalle onu bilmiyordur ya da aklında tutacak kadar uzun süre görmemiştir. Keza bol bulduğu yağı g.tüne süren adamın da ekmek bulmak gibi bir derdi yoktur, o ekmek seçmenin derdindedir, büyük ihtimalle de francalada karar kılar. İkisi de birbirinden habersizdir. Birbirinin farkında değildir. Aslında ikisi de kendileri ve kendi çevreleri dışında pek fazla şeyi bilmezler. Biz ortadakilerse sırasıyla önce bizden kötü durumdakilere sonra da kendimize üzülürüz, en sonunda da üstümüzdekilere fair playe aykırı sözler söyleriz içimizden.

O değil de aklıma geldi, senin üstünde ne var şu an?

...

İşbu yazıyı siklamen için saçmalamıştım ama burada da bulunsun istedim. Kısmen ciddi, kısmen uzun oldu, olsun aklımda dolanıp duranı anlattı, kafi.