O değil de, teknik imkansızlıktan bilgisayar dersinde hocanın mayın tarlasını tahtaya çizmesi, şimdi düşününce ölesiye mutlu ediyo beni. Tabi baktığında o zaman da mutluydum, ama bilinçsizdim. Bilinç kazandım, g.tümü avuçladım.
Çocukluğa dönme arzusu hakikaten de içten yanmalı her insanı harekete geçirebilecek itici bi' güç. Şahsi kanaatimden önizleme yapmam gerekirse, yaparım; "Ben dondurma yemiyim, yarın şiir okiycam, bi' şey olmasın" deu yalandan attığım havaların kokusu hiç bi' oda spreyinde yok. Enflasyondan bihaber olmayı özledim sanırım az biraz; ne bileyim dandik manilerle bezeli, kısım kısım adımın geçtiği o aşk mektubuna cevap yazarken odaya velimin dalmaması için kapı önüne tüplü soba koymayı falan özledim. Beni Tuttu Frutti dediğimi hocaya söylemekle tehdit eden kızın peşinden, "dur o bi dondurma çeşidi" yakarışlarıyla koşmayı falan da özlemiş olabilirim, tam bilemiyorum.
Dondurma ama lan, valla bak. Söylemeyin olm hocaya.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder